در لحظه زندگی کنید

یک جور هایی مثل قبل نیستم....قبلا" همه ی پل هارا پشت سرم خراب می کردم ...جدیدا" روزنه هایی برای بازگشت می گذارم....قبلا عادت داشتم که در هر مسئله ای انکه بیشتر رنج می کشد من باشم و  از غم خود لذت می بردم و اکنون به این نتیجه  رسیدم که در بد ترین حالت هایی که ممکن است برایم پیش بیاید جوری رفتار کنم که کمترین رنج را ببرم و چشمم را بر سختی ها ببندم و از کوچک ترین چیزی که می تواند شادم کند شاد باشم و لذت ببرم...در شرایط کنونی انکه از همه بی خیال تر است من هستم و دایم دیگران را به خاطر غصه خوردن برای اینده ام شماتت می کنم.دیگر حتی اگر بخواهم هم نمی توانم خود را اذیت کنم...حتی دیگر کمتر با پدر جر و بحث می کنم و اخرش ختم به خیر می شود...البته خدایی روش هایی که عمو دکتر جان به من یاد داد هم معجزه گر شد هر چند برایم سخت بود اما یاد گرفتم که خشمم را کنترل کنم.یاد گرفتم که در برابر دیگران با ارامش و منطق حرف بزنم و نه گریه کنم و احساسم را در گفتارم نمایان کنم...چند روز پیش با کسی ملاقات کردم که حتی فکرکردن به او هم برای من سخت و ترسناک بود..اما اینبار چنان به خود مسلط بودم و برنامه ریزی شده صحبت کردم که توانستم این زهاک ماردوش را به حدی برسانک که باید می رسید...عمو دکتر هم کلی تشویقم کرد...و جالب این بود که تمام مدت لبخند میزدم.....خودم هم باورم نمی شد.بگذریم...از خودم و از زندگی ام و از شخصیت جدیدم خوشم می اید...وقتی یادم می اید که در یک لحظه بخاطر هیچ موهای نازنینم را به باد دادم خنده ام می گیرد.....شاید زندگی ام را نیز...اما چیزی با ارزش را از دست نداده ام که افسوس ان را بخورم...هر رورز بیشتر بر من ثابت می شود که خدا مرا دوست دارد و دوره ی کارمای من تمام شده است.اگر زود خشمگین می شوید اگر با هر مشکل فکر می کنید که دنیا به اخر رسیده است.اگر زندگی را به خود سخت می گیرید .اگر برای شاد بودن احساس عذاب وجدان می گیرید.به این فکر کنید که شاید فردایی نباشد که به ارزو هایتان برسید.شاید دیگر فردایی نباشد که بستنی قیفی لیس بزنید یا چیپس و ماست بخورید و فیلم ببینید یا به پارک بروید یا مهمانی یا هر چیز دیگری که دوست دارید که یک روز انجام دهید یا انگونه باشید.هر لحظه را عشق کنید...لطفا از تجربه ی من استفاده کنید و در لحظه زندگی کنید...