ارامش پس از طوفان

احساس راحتی میکنم.نمی دانید که چقدر اتفاقات هم خنده دار وهم گریه دار برایم افتاد.هر چه که می نوشتم فردا روی یک سی دی کپی می شد و مثلا می خواستند از من زهر چشم بگیرند.حتی به من میگفت که چون در انتخابات از احمدی حمایت نکرده ام مرا لو می دهند.احمقانه نیست؟ گفتم  که هرکاری می خواهید بکنید اما ازار و اذیتشان تمامی نداشت.این شد که تصمیم گرفتم که ادرس را تغییر دهم.حال هم بعد از مدت ها سعی می کنم که برای خودم بنویسم نه برای کسانی که می خواهند از من به هر عنوانی نقطه ضعف بگیرند.دلم برای نوشتن روزمرگی هایم تنگ شده نه اینکه قلمم فقط از کینه و نفرت بنویسد.حال مکان دنجی دارم که باز هم بنویسم و بنویسم و بنویسم.....

خسته شده بودم از ملاحظات در نوشتن که این را بنویسم یا ان را ننویسم که فلانی از من سوء استفاده نکند.و حال امیدوارم که بدور از هر غوغایی باز هم ارامش گذشته ام را بیابم.به امیدی که برای ازاد بودن حتی در یک محیط مجازی اینقدر در عذاب نباشیم و در جامعه ای زندگی نکنیم که بالا ترین مقام تا پایین ترین اقشار جامعه به دنبال پرونده سازی و سیاه کردن شخصیت دیگری باشند.هر چند که این ارزو در ایران امروز محال به نظر میرسد اما وصف العیش نصف العیش...