شکواییه جوادالمعانی از خرده گیران

گفتیم چیزی بنگاریم اندر شرح طی الزندگانی جواد المعانی شراره لا تخافه بلکه یاورانی که دائم مرا نکوهش میکنند بابت لقب شراره از هیچ چیز نمی ترسه یا همان شراره لا تخافه که همگی معترض بر این مستعار نام مایند دست از سر ما بردارند.حال از درک ما خارج است که تخافه یا لا تخافه بودن ما چه زیانی بر دیگران میگذارد.انهم مرا که به شما حسن الظنی بیش نیست!روزانه باید به تک تک دوستان تازه وارد میدان شده  که مرا و این نیمچه البلاگم را مردود می نمایندجواب پس دهم که به قولی هر انچه که مقبول بود به رد خلق مردود نگردد .در این یگانه دوران که هرکس خویشتن را لقبی می نهد حال معمولی نبودن ما شده بلای جان معدود مردمانی.اگر نام این بلاگ را به شراره از همه چیز هراسان است یا نگاشته های یک ادم معمولی تغییر دهم جانتان اسوده می گردد!!!شما چه می دانید از رشادت های جواد المعانی؟چه می دانید از سروری ها و جان فشانی های این عالم بزرگ که در سرد و گرم روزگار دست از این شاید نبایدش بر نداشت.شراره لا تخافه ای که در بلاگ نگاری تصرفی* کرده بود که زبانزد خاص و عام گشته مقبول اهل هنر و دین و تصوف و تشرع بود.در طی این راه چه غم ها و چه ضجرت هایی بر ایشاندست یافت و این پیر فرزانه دم بر نیاورد.اگر قرار باشد که داستان ملا ناصرالدین و خرش در این مکان تکرار شود و ما را هیچ اختیاری نباشد که دیگر حدیث این بلاگک تمام است.شما را بخدا کوتاه بیایید که ایزد تعالی بدین دروغم نگیرد و مرا در دوزخ نسوزاند و به جزا نرساند.بلکه مرا پاداشی نیکو ارزانی دارد چرا که از مقربین بارگاه الهی ام.و من هم به نوشتنم ادامه خوام داد تا بلکه خوانندگانم را مزیتی حاصل اید و خزعبلاتم برای کسی به کار اید..

تصرفی*:به معنای نو اوری است که در اینجا نشان دهنده  confidence کاذب و بالای نویسنده است

---